STIGMATA

Μια καλή ιστορία σε ιντριγκάρει στην αρχή... μετά εισάγει τους χαρακτήρες... ξεδιπλώνει την ιστορία όσο περνάει η ώρα, με ανατροπές σε κάθε γωνία και κλιμακώνεται, κλιμακώνεται μέχρι ένα τρελό φινάλε. Αυτό κυρίες και κύριοι ήταν ακριβώς το Stigmata.

Είπα και στον φίλο που μας μίλησε μετά το πέρας του δωματίου ότι θα σκεφτώ καλά αν το Stigmata είναι το πιο κινηματογραφικό δωμάτιο που έχουμε παίξει ποτέ. Προσέξτε, όχι να πάσχει ως escape room κι απλά να έχει πολλές σκηνές acting. Αλλά να νιώθεις από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο ότι παίζεις μια ιστορία. Όλα τα δωμάτια τρόμου το επιδιώκουν αυτό πάνω κάτω. Λίγα σε κάνουν να το νιώσεις στο πετσί. Γι'αυτό και μόνο που μπαίνει στο debate του πιο κινηματογραφικού δωματίου, το Stigmata έχει ήδη τοποθετηθεί πάρα πολύ ψηλά.

Στα επιμέρους στοιχεία του, οι γρίφοι στην αρχή ήταν το μόνο ελαφρά μελανό του σημείο, αλλά κι εκεί όσο περνούσε η ώρα γίνονταν ολοένα και καλύτεροι, κάποιοι μάλιστα ιδιαίτερα πρωτότυποι ακόμα και για έμπειρους.
Οι χώροι ήταν άριστοι. Μου έφυγε το σαγόνι με κάποιους κι ανατρίχιασα σε άλλους.

Στενοχωρήθηκα για την κοπέλα. Γιατί απλά ήταν τόσο καλή, τόσο τέλεια στην απόδοση του ρόλου της, που δεν είχαμε την ευκαιρία να της εκφράσουμε αυτόν τον θαυμασμό κι ελπίζω να της μεταφέρουν αυτήν την κριτική τα παιδιά του Stigmata γιατί μετά από τόσα και τόσα και τόσα δωμάτια, τόσους και τόσους παρόμοιους ρόλους, να βλέπεις acting που θα το θυμάσαι για πάντα είναι αξιοθαύμαστο. Μπράβο της!