Genesis

Θα ξεκινήσω με το κλασικό, πλην όμως εξ ολοκλήρου αληθές: Τι δωματιάρα ήταν αυτή;
Να ξεκαθαρίσω πως η ομάδα μας έχει λατρεία στα γριφοδωμάτια, εγώ προσωπικά έχω μια αδυναμία και στα τρόμου, οπότε μιας και ήταν η σειρά μου να επιλέξω, αποφασίζω να πάμε στο Genesis.
Πριν μπεις μέσα, τα ηχητικά και το ίδιο το σπίτι σε προκαταλαμβάνουν για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στα επόμενα 100 λεπτά. Μπαίνεις και το παιχνίδι έχει ξεκινήσει. Ατμόσφαιρα στο φουλ, έναρξη υπέροχη, πραγματικά αυτό που λέει η εταιρεία: Για να το ζήσεις, πρέπει πρώτα να... πεθάνεις!
Και ξεκινάμε, οι 5 πεθαμένοι. Τι χώροι, τι ηχητικά, τι γρίφοι;;; Τι ωραίοι γρίφοι;;; Εμείς που είμαστε γριφάκηδες, το χαρήκαμε πάρα, μα πάρα πολύ. Jump scares τόσο όσο, εκεί που χρειαζόταν, ίσως το δωμάτιο να σήκωνε και περισσότερα, αλλά για τους γρίφους που έχει, που μερικοί είναι δυνατοί, ήταν όλα στην τέλεια δόση. Δεν ξέρω αν θα ικανοποιήσει τους τρομολάγνους, γιατί, ξαναλέω, έχει γρίφους αξιόλογους, αλλά η ατμόσφαιρα είναι μαγευτική. Και περνάς από χώρους και ξανά χώρους και περάσματα και ο ένας χώρος... Ωωωω... τι απόλαυση!!! Δεν το έχουμε ξαναδεί αυτό σε δωμάτιο. Το χαρήκαμε σαν μικρά παιδιά.
100 υπέροχα λεπτά, λύσαμε τους γρίφους μας, φάγαμε την τρομάρα μας, ρίξαμε το γέλιο μας και τα παιδιά στο τέλος ήταν εξαιρετικά.
Αξίζει να το ζήσετε. Βιαστείτε να πεθάνετε λοιπόν...