Swamp of Sorrows: Horror mode

Είχε περάσει καιρός. Μια θλίψη κατέτρωγε τα σωθικά μας, μιας και το Room 54 δεν είχε κάποιο νέο project να ασχοληθούμε. Τότε όμως συνέβη το αναπάντεχο. Φρέσκα μαντάτα αναπτέρωσαν το ηθικό μας. Οι φήμες συγκεκριμένα ισχυρίζονταν ότι κάτι σκοτεινά και ανίερα πλάσματα κυκλοφορούσαν και πάλι στην οδό Φιλήμονος. Τότε εγώ, o Jack Rip, γενναίος πολεμιστής (σύμφωνα με την έγκυρη γνώμη της μάνας μου), συγκρότησα και ηγήθηκα μιας μικρής elite ομάδας γενναίων ηρώων και όλοι μαζί ξεκινήσαμε το νέο μας quest, ώστε να πάρουμε τις αναμνήσεις μας πίσω.

Θα σας περιγράψω την εμπειρία όσο πιο αναλυτικά μπορώ, μιας και είναι νέο δωμάτιο με ελάχιστο feedback από παίκτες προς το παρόν:

– Όσον αφορά στην ατμόσφαιρα και τα σκηνικά, τα παιδιά έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους. Ο διάκοσμος, αν και χαμηλού budget, κατορθώνει να σε βάλει στο κλίμα 100%. Είναι σκοτεινός, ζοφερός, με δέντρα, υδάτινα στοιχεία, φράχτες, καταπακτές, περάσματα και όλα αυτά που χρειάζονται, ώστε να πειστείς ότι όντως βρίσκεσαι σε βαλτώδη περιοχή.
– Το acting είναι αξιοπρεπές και κινείται στα πλαίσια των προηγούμενων δωματίων τους, προσθέτοντας πόντους στην ιστορία που εκτυλίσσεται και φυσικά λειτουργώντας ως γέφυρα στα κενά της υπόθεσης. Τα παιδιά εκεί είναι πασπαρτού και εναλλάσσονται ανάλογα με το ρόλο που υποδύονται, αλλά συν τοις άλλοις προσαρμόζονται πάνω στην εκάστοτε ομάδα και στη δεδομένη αλληλεπίδραση που μπορεί να λαμβάνει χώρα ανά πάσα στιγμή.
– Τα ηχητικά εφέ είναι πολύ δυνατά, πολύ ψαρωτικά και συμπληρώνουν τέλεια το πακέτο εμπειρίας που προσφέρει το S.Ο.S.
– Οι γρίφοι είναι πάντα εντός θέματος, αρκετοί (τουλάχιστον στο Insanity Mode που παίξαμε εμείς), διαφόρων ειδών και δυσκολιών. Υπάρχουν αρκετοί μηχανισμοί και λουκέτα, αλλά και tasks, όχι μόνο ομαδικά, αλλά και ατομικά, λογική που πάντα μας άρεσε στο Room 54. Το gameplay με τη σειρά του είναι σχετικά καλό, αλλά κάποιες φορές είναι επιτακτική κάποιου είδους καθοδήγηση, μιας και υπάρχουν αρκετά πίσω μπρος και γενικότερα έντονο το στοιχείο της μη γραμμικότητας, γεγονότα τα οποία σε συνδυασμό δυσχεραίνουν λίγο την ομαλότητα στη ροή.
– Role Playing: Το RP είναι λίγο dormant. Τι σημαίνει αυτό κατ' επέκταση; Υπάρχουν τα ατομικά tasks που σε βοηθούν να καταλάβεις το χαρακτήρα που υποδύεσαι παραπάνω, υπάρχουν γρίφοι που δίνουν έξτρα πληροφορίες για το ποιόν σου, αλλά δε νιώσαμε ότι θα άλλαζαν και πολλά πράγματα αν είχαμε επιλέξει διαφορετικό ρόλο, μιας και ούτε το σύστημα με τους πόντους σωματικής και ψυχικής αντοχής αξιοποιήθηκε στο έπακρο. Βέβαια αυτό είναι εν μέρει δικαιολογημένο, αφού το δωμάτιο είναι πρόσφατο και συνεχώς ψάχνεται και εξελίσσεται (όπως μας έχει αποδείξει και στο παρελθόν το Room 54), αλλά σίγουρα θα θέλαμε να είναι πιο ουσιαστικό. Παρεμπιπτόντως, θεωρώ ότι είναι και το μοναδικό πραγματικό αρνητικό του δωματίου, όπως το παίξαμε εμείς χθες.
– Θέλω να αναφερθώ στην κορύφωση των Βάλτων της Θλίψης σε ξεχωριστή παράγραφο. Η κλιμάκωση, η ένταση και η αλληλεπίδραση σε εκείνο το σημείο, απογειώνουν την εμπειρία. Εκεί παίζει πραγματικό ρόλο ποιος είσαι, πως θα αντιδράσεις και πως θα κινηθείς γενικότερα. Είναι όλα τα λεφτά και θεωρώ ότι θα αποζημιώσει μέχρι και τους πιο δύσπιστους, μιας και εξαργυρώνει πραγματικά την ανάγκη για Larping και ολοκληρώνει την ιστορία του δωματίου με μοναδικό τρόπο. Τα ρέστα μου!

Πριν κλείσω θέλω να τονίσω κάποια έξτρα πραγματάκια. Αυτό που έχουν κάνει τα παιδιά είναι λίγο πολύ άθλος. Έχουν ολοκληρωμένο και αναλυτικότατο στόρυ, το οποίο διακλαδίζεται όχι μόνο ανάλογα με τις αποφάσεις των παικτών, αλλά ακόμα και με το αν η ομάδα έχει επιλέξει normal, horror ή insanity δυσκολία, traitor mode και δε συμμαζεύεται. Κόβουν και ράβουν αναλόγως, βρίσκονται εκεί και αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού ρόλο, χαρακτήρα, φωνή, ομιλία, κίνηση και ό,τι άλλο χρειαστεί (όλα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τα παλιά τους δωμάτια). Το δωμάτιο σαν εκτέλεση είναι πολύ απαιτητικό από τη μεριά τους και ακόμα και τώρα, που είναι φρέσκο, φαίνονται να ανταποκρίνονται στο έπακρο. Όλα αυτά πιστεύω ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν πριν γράψει κάποιος κριτική. Θεωρώ ότι είναι απλά άδικο να γράφονται αρνητικές κριτικές από άτομα που δεν εκτιμάνε το RP, το διάβασμα, την αναλυτική ιστορία και το στυλ παιχνιδιού που προσφέρει το Room 54. Αποπροσανατολίζει αυτούς που όντως μπορεί να ενδιαφέρονται. Δεν ταιριάζουν όλα σε όλα τα γούστα, οπότε ας είμαστε πιο προσεκτικοί, ή έστω πιο αντικειμενικοί στο μέλλον. Μιλάμε για εμπειρίες που κάποιοι τις ζουν και κάποιοι ζουν από αυτές. Ας είμαστε πιο αμερόληπτοι και μεις στην τελική ως παίκτες και προσωρινοί κριτές. Η γνώμη μας έχει δύναμη.

Jack Rip – Out!

Απάντηση από: Room 54
Ευχαριστούμε για όλα Jack Rip.