The Existence

Ατάκες τύπου “τι να πρωτοπεί κανείς γι αυτό το δωμάτιο”, “τα παιδιά που το έχουν φοβερά” και άλλα σχόλια παρεμφερή, φαντάζουν τουλάχιστον βαρετά και κοινότυπα και δεν δίνουν σωστή καθοδήγηση στον ενδιαφερόμενο escaper που θέλει να επισκεφτεί το εκάστοτε room. Τι οφείλει για μένα ένας παίκτης που έχει παίξει μεγάλο αριθμό δωματίων; Να προσπαθεί να τα κρίνει αντικειμενικά, να τα περνάει από κόσκινο χωρίζοντας την εμπειρία σε υποκατηγορίες και γενικότερα να είναι προσεκτικός με τα λόγια που χρησιμοποιεί. Έτσι θα κάνω και για το Existence…

ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ; Περάσαμε άψογα, το διασκεδάσαμε απίστευτα και βιώσαμε μια ψυχολογικά έντονη και πολύ προσεγμένη εμπειρία. Ήμασταν 3 και στο team ήταν και μία κοπέλα για την οποία ήταν η πρώτη απόπειρα στο horror genre. Γενικότερα τα χρειάστηκε, αλλά το καταχάρηκε.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι κριτικές είναι ομολογουμένως πάρα πολύ καλές, αλλά εγώ πήγα με μικρό καλάθι. Διάβασα για στοιχειωμένη έπαυλη, για νεκρομαντεία, για πνεύματα, λέω πιθανότατα θα είναι μία από τα ίδια. Ε λοιπόν όχι! Τα “overdose-όπουλα” έχουν κάνει εκπληκτική δουλειά. Η σκηνοθεσία είναι επαγγελματική, η ροή φοβερή, η ατμόσφαιρα ιδανικά ανατριχιαστική και τα performances έχουν εξαιρετική κινησιολογία και συντονισμό, χωρίς καν να αναφέρω τα πολύ αληθοφανή μακιγιάζ. Τα ηχητικά εφέ συμπληρώνουν το παζλ, δίνοντας την έξτρα πινελιά ανά τακτά διαστήματα. Το Existence πείθει εύκολα για έπαυλη, μιας και σκηνικά και διάκοσμος είναι 100% ρεαλιστικά, ενώ δεν υπάρχει τίποτα παράταιρο ή περιττό από props. Οι γρίφοι με τη σειρά τους είναι έξυπνοι, όχι ιδιαίτερα δύσκολοι και σε μεγάλο βαθμό σχετικοί με την υπόθεση. Δεν είναι όλοι πρωτότυποι, αλλά μετά από τόσα δωμάτια που έχουν ανοίξει, καταλαβαίνει κανείς ότι η παρθενογένεση γίνεται όλο και πιο μακρινή ανάμνηση. Εν τέλει αυτό που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση επίσης είναι η κορύφωση. Είναι έντονη, είναι πιστή στο σενάριο και εκεί που περιμένεις να κάνει κοιλιά το δωμάτιο, (όπως κάνουν τα περισσότερα με τρομερά anti-climactic εξόδους) αυτό παραμένει στα ντουζένια του και προσφέρει περισσότερο άγχος και ενδιαφέρον από ποτέ.

Μακρηγόρησα για άλλη μια φορά, οπότε το κόβω απότομα. Bottom Line:
Αξίζει με τα μπούνια! Φαίνεται τετριμμένο το σενάριο, αλλά πραγματικά πηγαίνετε να δείτε τι έχουν κάνει τα παιδιά με όχι κάποιο τρελό budget και πάρτε ιδέες.
Mic Drop…

Υ.Γ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΦΟΒΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!