JACK THE RIPPER

Περισσότερο από έναν αιώνα μετά, ένα από τα πιο μελανά σημεία στην ιστορία της Scottland Yard, η πασίγνωστη υπόθεση-μυστήριο του διαβόητου «Jack the Ripper», η οποία έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης καλλιτεχνών, συγγραφέων, σεναριογράφων, σκηνοθετών, ξαναζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας στο δωμάτιο απόδρασης της Game Over.
Το άνοιγμα της πόρτας του δωματίου, σημαίνει την άμεση είσοδο μας σε μια χρονοκάψουλα. Διακτινιζόμαστε στο «φθινόπωρο του τρόμου», του 1888, σε μια από τις πλέον κακόφημες, σκοτεινές περιοχές του ανατολικού Λονδίνου, όπου ένας στυγερός, κατά συρροή, δολοφόνος διαπράττει αποτρόπαια εγκλήματα εις βάρος νεαρών γυναικών.
Όσο εξαιρετικά δύσκολο μοιάζει το εγχείρημα ενός χρονοταξιδιού, τόσο διογκώνεται το μέγεθος των προσδοκιών, κατά την άφιξη μας. Όμως αυτό που αντικρίσαμε, όχι μόνο ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας αλλά μας άφησε έκθαμβους! Η προσήλωση στην σκηνογραφική λεπτομέρεια, η μεταφορά και αποτύπωση της ατμόσφαιρας της εποχής είναι το λιγότερο, εντυπωσιακή: Το υποβαθμισμένο, φτωχικό, βικτωριανό Whitechapel, με τα κλειστοφοβικά, υγρά, ομιχλώδη σοκάκια, κατά τη διάρκεια μιας σκοτεινής, κρύας νύχτας, με αυτήν την αίσθηση μυστηρίου, ανατριχίλας και φόβου να αναδύονται από κάθε ελλιπώς φωτισμένη γωνιά του χώρου. Τα υλικά, οι υφές, οι αποχρώσεις, οι οσμές, η μουσική επένδυση, η κινησιολογία του ηθοποιού, αλλά και η εύστοχη δόμηση του χαρακτήρα του, όλα τόσο άρτια μελετημένα, συμβάλουν στην θεατρική, ατμοσφαιρική αναπαραγωγή της περιόδου, όταν ο δολοφόνος έσπερνε τον τρόμο στις συνοικίες του Λονδρέζικου East End.
Τα ρεαλιστικά αυτά σκηνικά, τα οποία αιχμαλωτίζουν τις αισθήσεις, ταυτόχρονα, αποτελούν έντονο ερέθισμα για την εξερεύνηση του χώρου και της ιστορίας. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως κατά την διάρκεια της έρευνας μας νιώσαμε πως κάθε μας κίνηση ήταν τόσο προσεκτική ώστε να μην παρενοχλήσουμε τον χώρο αλλά, αντίθετα, προσπαθήσαμε να ενσωματωθούμε σε αυτόν.
Γριφολογικά το δωμάτιο ήταν αρκετά ιδιαίτερο, με την βοήθεια του ηθοποιού να είναι συχνά αναγκαία και ίσως δύσκολο σε κάποια σημεία, κυρίως προς το τέλος, όπου απαιτείται πολύ συγκεκριμένη γνώση για την επίλυση και «απόδραση».
Κλείνοντας, ως λάτρης των ατμοσφαιρικών δωματίων απόδρασης, θα χαρακτηρίσω το Jack the Ripper σκηνογραφικά, εκπληκτικό, απολαυστικό και αντικειμενικά, ένα από τα κορυφαία δωμάτια στο είδος του.
Σας ευχαριστούμε και συγχαίρουμε, συνολικά, την δημιουργική σας ομάδα!