Monika's Diary, Theory I

Αχ αυτή η Μόνικα. Αγαπημένο δωμάτιο. Την πρώτη φορά που το έπαιξα δεν έκανα κριτική θα το κάνω τώρα και για τις δύο φορές. Την πρώτη φορά που το έπαιξα ήθελα να βγω από το δωμάτιο στα πρώτα δέκα λεπτά. Δεν έλυσα από τον φόβο μου ούτε μισό γρίφο. Όλα αυτά είναι θετικά, γιατί επιλέγω τα τρόμου για να τρομάξω αλλιώς θα πήγαινα σε άλλο είδος. Ατμόσφαιρα? Επιβλητική. Γρίφοι βατοι ούτε πολλοί ούτε και λίγοι. Ακτ? άστο δεν σου λέω τίποτα! Πήγαινε δες μόνος σου. Δεύτερη φορά που πάω και ενώ μπορεί να μην τρόμαξα όπως την πρώτη φορά, σε βαθμό να έχω μουδιάσει ολόκληρη, πράγμα που είναι λογικό, κατάφερε το δωμάτιο να με τρομάξει και πάλι. Και πάλι έτρεχα να σώσω το τομάρι μου αδιαφορώντας αυτή τη φορά για το που είναι οι συμπαίκτες μου. Ας τους έτρωγε η μαρμάγκα. Εγώ να σωθώ.
Θα το έπαιζα και 3η και 4η και 10η φορά. Φίλη μου Μόνικα κάποια στιγμή θα τα ξαναπούμε.