WHY ?

Πρωτότυπο δωμάτιο, με έμφαση στην ιστορία και στο role playing, που γίνεται πολύ πετυχημένα.

-Το highlight του δωμάτιου είναι το acting, υψηλού επιπέδου και αναπάντεχο από τη στιγμή που δεν μιλάμε για επαγγελματίες. Ο Νικήτας είναι μάλλον ό,τι καλύτερο έχουμε δει σε escape room, από άποψη ερμηνειών κι ετοιμολογίας. Γενικά η αλληλεπίδραση με το ζωντανό στοιχείο ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.
-Τα σκηνικά είναι κι αυτά υψηλού επιπέδου, αισθάνεσαι ότι είσαι σε ένα πραγματικό σπίτι, που άνετα κάποιος θα μποούσε να ζει.
-Ωραία ροή και ατμόσφαιρα. Το δωμάτιο είναι κινηματογραφικό και λίγο πολύ σε καθοδηγεί στο τι πρέπει να κάνεις, παρ' όλα αυτά σου δίνει την αίσθηση ότι οι επιλογές σου διαμορφώνουν το παιχνίδι, πράγμα πάντα ευχάριστο. Δεν είναι δωμάτιο τρόμου, αλλά έχει στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ.
-Η ιστορία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και γενικά πολύ πάνω από τον μέσο όρο των escape room. Ομολογώ ότι δεν μου άρεσε η τροπή που πήρε η πλοκή στο δεύτερο μισό του δωματίου (προσωπικό γούστο), ενώ επίσης κάποιες από τις εξηγήσεις που μας έδωσαν τα παιδιά στο τέλος δεν μας έβγαλαν νόημα (και μάλλον χάλασαν λίγο την επίγευση του δωματίου).
-Το βασικο μειονέκτημα του δωματίου για μένα είναι και το πρόβλημά μου με τα περισσότερα δωμάτια τρόμου (κι ας μην δηλώνει ως τέτοιο): οι γρίφοι. Κάποιοι από αυτούς είχαν μικρά ζητήματα στη διατύπωση ή δεν λύνονταν χωρίς καθοδήγηση, ενώ άλλοι ήταν λίγο πολύ της λογικής πάρε-βάλε. Έχουν υπάρξει δωμάτια που δεν έχουν καθόλου γρίφους και τα λάτρεψα (βλ. Don't take a breath), αλλά από τη στιγμή που μπαίνουν γρίφοι, τουλάχιστον ας είναι προσεγμένοι κι όχι εκεί απλώς για να σε απασχολούν από τη μια σκηνή μέχρι την επόμενη.

Μια όμορφη εμπειρία, εξαιρετικά κινηματογραφική με εντυπωσιακές ερμηνείες, που περισσότερο θύμιζε διαδραστικό θέατρο και που για μένα θα είχε απογειωθεί αν φρόντιζε εξίσου και τον τομέα "παιχνίδι" (βλ. γρίφους κι αποστολές).