The Litchver Woodland

Ξεκινώντας με έναν φιλοσοφικό προβληματισμό: Πόσο γρήγορα μπορείς να 'χορτάσεις' μια πρωτότυπη ιδέα;

Ίσως το μεγαλύτερο προτέρημα του Litchver είναι η πρωτοτυπία του. Αυτό το στυλ δωματίου με τον ενιαίο μεγάλο ανοιχτό χώρο το έχουμε συναντήσει σπάνια. Ιδανικό για να αποδώσει το σενάριο που ήθελε. Πολύ καλή δουλειά στα σκηνικά με αυθεντικά υλικά. Καμιά φορά όμως κι οι καλύτερες ιδέες δεν είναι απαραίτητα αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα. Κάπου έφθινε αυτή η αίσθηση θαυμασμού όσο περνούσε ο χρόνος κι ουσιαστικά περιπλανιόμασταν στον ίδιο χώρο συνέχεια. Θα δώσω ένα συν ακόμα όμως στα ηχητικά και τον φωτισμό.

Γριφολογικά πάλι ουσιαστικά υπήρχε η ίδια 'παγίδα'. Ήταν εντός concept αλλά όχι απαραίτητα ενδιαφέροντες. Ήμασταν ομάδα που οι μισοί δεν είχαμε ξανασυνεργαστεί οπότε είχαμε θέματα, αλλά μια δεμένη ομάδα θα βγάλει άκρη εύκολα.

Δεν ήρθες γι'αυτό στο δάσος όμως έτσι; Ήρθες για τον τρόμο, ήρθες για αυτό που το στοιχειώνει. Ένα μεγάλο μπράβο στο acting (δεν θέλω να σποιλάρω ούτε το φύλο γιατί δεν το γράφει η πλοκή), απογείωνε με κάθε εμφάνιση το δωμάτιο ακόμα και σε στιγμές που η διάθεση έπεφτε. Δεν θα απογοητευτεί κανείς σε αυτό το κομμάτι. Σόρρυ για την μικρομουρμούρα απλά περίμενα να με ανατριχιάσει και το ίδιο το δάσος, όσο με ανατρίχιασε το στοιχειό.