St AGATHA - ABBEY

To St. Agatha Abbey είναι φτιαγμένο στους χώρους που προϋπήρχε το Code Veronica. Όσοι λοιπόν είχαν επισκεφθεί τον προκάτοχό του, μπορούν να κατανοήσουν ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι που εξ ορισμού: α) έχει τεράστιο διαθέσιμο χώρο προς αξιοποίηση, β) αναγκαστικά έχει υψηλά λειτουργικά κόστη και αρα απαιτεί υψηλή τιμή και γ) δεν έχει υποδομή που να διευκολύνει τη δημιουργία περασμάτων για τους performers. Με βάση αυτά θα έπρεπε να σχεδιαστεί το δωμάτιο και με βασή αυτά αξιολογώ την εμπειρία που είχα.

Καταρχάς, διάβασα και άκουσα να λέγεται πως δεν έχει γίνει δουλειά στους χώρους και πως θα συναντήσετε όσα είδατε και στο Code Veronica. Αυτό για μένα δεν ισχύει και νιώθω πως αδικεί τους δημιουργούς. Υπάρχουν πράγματι δύο σχεδόν πανομοιότυποι χώροι, αλλά είναι ακριβώς αυτοί που εξ αρχής ταίριαζαν σε μοναστήρι και δε νομίζω πως καλύπτουν πάνω από το 20-25% του παιχνιδιού. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν διακοσμηθεί εντελώς διαφορετικά και το μόνο κοινό με τον προκάτοχό τους, είναι η "κάτοψη". Δεν γίνεται να γκρεμιστούν και οι τοίχοι!

Πέρα από τη διακόσμηση όμως, σε όλους τους υπόλοιπους τομείς έχω αρκετές ενστάσεις. Όπως είπαμε, το παιχνίδι εξ ορισμού δε μπορεί να μην είναι ακριβό. Αφού λοιπόν πρέπει το κόστος να είναι υψηλό, αν ως δημιουργός ενδιαφέρεσαι για την ποιότητα του αποτελέσματος και θες να είσαι τίμιος απέναντι στο κοινό που επισκέπτεται το παιχνίδι σου, οφείλεις να ρίξεις πολλή δουλειά στον σωστό σχεδιασμό. Αυτό δυστυχώς είναι κάτι που δεν είδα.

Όπως συζητήσαμε και στο after game υπάρχουν αρκετά θέματα που ναι μεν δεν είναι πανεύκολο να διορθωθούν, αλλά σίγουρα με σωστή δουλειά θα μπορούσαν ακόμη και εξ αρχής να μην υπάρχουν καν.

Πρώτο και ίσως κυριότερο απ'όλα, είναι το μπες-βγες των performers. Στην πλειοψηφία των εμφανίσεων, [Spoiler]υπήρχαν παρατεταμένα blackouts πάρα πολλών δευτερολέπτων για να μπορέσουν να μετακινηθούν οι performers από και προς τα σημεία που έπρεπε, ελλείψει κατάλληλων περασμάτων.

Ήδη αυτό χρειάζεται βελτίωση, όμως το σημαντικότερο ζήτημα ήταν ο ήχος. Σχεδόν σε κάθε τέτοια περίσταση, ακούγαμε πεντακάθαρα βήματα στο σκοτάδι ή ακόμη και πόρτες που ανοιγόκλειναν, με αποτέλεσμα να περιμένουμε ακριβώς το πού θα βρίσκεται η παρουσία δίπλα μας με το άνοιγμα των φώτων και να χάνεται εντελώς το στοιχείο της έκπληξης και του τρόμου. Απ'ό,τι διαβάζω δε και σε άλλες κριτικές, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σταθερά από το άνοιγμα του δωματίου και είναι σοβαρότατο πρόβλημα προς διόρθωση.

Στην περίπτωσή μας συνέβη ένα μικρολάθος ακόμη, που πρόδιδε ακόμη εντονότερα τη θέση ενός performer, αλλά αυτό πάει στο καλό, ατυχήματα συμβαίνουν.

Το επόμενο σοβαρό θέμα για μένα είναι το τι σου προσφέρει το acting ως συνάρτηση της τιμής. Είπαμε, ο χώρος απαιτεί υψηλό κόστος, όμως με βάση αυτό, πρέπει και ο παίκτης να αντικρίζει κάτι ανάλογο, που να δικαιολογεί την τιμή. Αυτό δεν συνέβη - με το δικό μας τουλάχιστον κριτήριο - αφού το σενάριο είναι υπερβολικά λιτό και αόριστο και όλα όσα διαδραματίζονται στο acting είναι χρησιμοποιημένα ξανά και ξανά σε δεκάδες άλλα δωμάτια, συνήθως και με πιο εντυπωσιακή απόδοση απ'ό,τι εδώ. Λείπει δηλαδή κάποιο στίγμα πρωτοτυπίας που να προσφέρει ταυτότητα στο δωμάτιο.

Ίσως ένα cinematic να αποτελεί εξαίρεση, ακόμη κι αυτό όμως μπορεί να αποδοθεί πολύ καλύτερα, αφού γίνεται σε χώρο και χρόνο που προσωπικά δεν κατάφερα να το δω καν, λόγω περιορισμένου παραθύρου ορατότητας.

Επιπλέον, στην κατανόηση των τεκταινόμενων δε βοήθησε ούτε το casting, αφού εκ των υστέρων μάθαμε ότι η εμφανέστατα αντρική παρουσία στο δωμάτιο έπαιζε κάποιον ρόλο θηλυκού γένους, με αποτέλεσμα να μην πολυβγάζει νόημα αυτό που βλέπαμε βάσει του σεναρίου.

Τέλος, θα μιλήσω ελάχιστα και για τους γρίφους. Ξέρω ότι κατά μέσο όρο οι ομάδες που παίζουν μόνο δωματια τρόμου δε λύνουν τίποτα, αλλά είναι κρίμα όταν έχεις αυτούς τους χώρους, να υπάρχουν το πολύ δύο tasks ανά δωμάτιο. Αν μετράω σωστά, θυμάμαι να υπάρχουν μόλις 11 βήματα επίλυσης στο παιχνίδι και η μέση δυσκολία τους είναι τέτοια, που τα περισσότερα δε μπορώ να τα χαρακτηρίσω καν γρίφους, εξ ου και ο χαρακτηρισμός tasks.

Ως προς το προσωπικό, όλοι όσοι συναντήσαμε ήταν ευγενικότατοι, εξυπηρετικότατοι και - σε ό,τι αφορά τους performers - αξιοπρεπέστατοι ως προς όσα σεναριακά έπρεπε να αποδόσουν από το σενάριο με τη διαθέσιμη σκηνοθεσία. Απλώς, με όσα προβλήματα περιέραψα παραπάνω, θεωρώ πως θα ήταν άδικο για άλλα παιχνίδια να βάλω 5 στον σχετικό τομέα.

Ελπίζω να γίνουν οι κατά τη γνώμη μου απαραίτητες βελτιώσεις, ώστε το δωμάτιο να αξιοποιήσει την προοπτική των χώρων που διαθέτει και να μετατραπεί σε μια πολύ καλή επιλογή για ομάδες με 3-4 ατομα.

Blind Alley (4/5)

Ακόμα μία επίσκεψη στην Blind Alley!
Μία νέα ιστορία ξεκινάει, το δωμάτιο σε βάζει μέσα σε άλλο κόσμο από την αρχή! Κατά την εισαγωγή σας γίνεται ξεκάθαρο γιατί επισκεφθήκατε το μοναστήρι και μέσα στο δωμάτιο η ιστορία δίνεται κανονικά. Από άποψη ατμόσφαιρας, διακόσμησης και σκηνικών πολύ ωραία.
Στο γριφολογικό κομμάτι αν και είδα πολλές κριτικές να παραπονιούνται για τη δυσκολία, θα διαφωνήσω κάθετα! Προσωπικά θα ήθελα περισσότερους γρίφους και η δυσκολία τους ήταν μετρίου επιπέδου. Το μόνο που μπορεί να σας καθυστερήσει, είναι ότι έχει λίγο ψαξιματάκι αλλά όχι τρέλα πράγματα.
Δυσκολο δεν το λες, γριφολογικά τουλάχιστον!
Αναμένουμε τη συνέχεια της ιστορία!

Ta Pop Corn🍿