Metanoia

Τι ζήσαμε πάλι την τρέλα μου; Γιατί το κάνουμε αυτό στους εαυτούς μας;

Η συνέχεια λοιπόν ενός αγαπημένου δωματίου (που για την ώρα μετράμε ήδη 3 φορές την παρουσία μας εκεί) που ακούει στο όνομα Αμήν, ήρθε με την συνέχεια και το Μετάνοια.

Τι να σχολιάσεις πάλι δεν ξέρω πραγματικά αν υπάρχει λόγος με όσα έχουν γραφτεί. Πρέπει να το ζήσει ο καθένας μόνος του αυτό το...οτι γίνεται εκεί μέσα.

Είσοδος ψαρωτικη από την αρχή κ ένα μικρό recap με μια hint πρόταση σου αναλύει την ιστορία, πως μπαίνεις εντός εκεί που θα μπεις και πως θα συνεχίσεις.

Κλίμα μέσα στην ανατριχίλα να λες από δω θα βγει αυτό θα γίνει και πάντα να μένεις μ@λ@κ@ς!

Σκηνικά τέτοια που να θυμίζουν τον χώρο έτσι όπως πρέπει. Τρελό ατού και κυρίαρχος για εμάς ήταν ο ήχος που εκτός ότι σου ανέβαζε παλμούς ήταν το the point με το κάθε jump που γινόταν εκεί μέσα.

Η ηθοποιός; Οι ηθοποιοί; δεν ήξερες από που θα σου έρθουν. Σκαγανε στην φάτσα σου και σε κλάσματα του δευτερολεπτου ήταν ήδη πίσω σου. Τρελό λουκάνικο να χαίρεστε να τρώτε. Πολλά + που δεν ακουγοντουσαν καθόλου.

Βοήθειες τόσες όσες και οπότε τις χρειάζεσαι. Δεν παίζουν μπιρίμπα εκεί μέσα και λένε "Α ρε συ, τους ξεχάσαμε!".

Όπως είπα και στην αρχή δεν χρειάζονται καν λόγια για το δωμάτιο. Να πάτε να το ζήσετε!

Ευχαριστούμε για όλα παιδιά, πραγματικά μοναδικό ΑΝ και όπως είπαμε χθες, το Αμήν θα είναι πάντα στην καρδιά μας!