Marita Thoma-Politou
Chosen One

Διατάσεις, καλές αναπνοές , βαθιές ανάσες και ετοιμαστείτε να διαβείτε την πόρτα του πιο άρρωστου ψυχιατρείου που υπάρχει στην Αθήνα. Δεν έχω λόγια. Όλοι πρέπει να το ζήσουν.

Παίζοντας για δεύτερη φορά το prison πέρασα αρκετά καλά αλλά δυστυχώς όχι το ίδιο καλά με την πρώτη. Αισθάνθηκα λίσο κοιλιά στο δωμάτιο καθώς δεν έβγαζε ένταση ούτε από άποψη μουσικής ούτε τόσο από μεριάς gm. Πιάσαμε πολλές φορές τους εαυτούς μας καθιστούς να περιμένουμε βοήθεια. Το παιδί μετά απολογήθηκε λέγοντάς μας πως δεν ήθελε να μας δίνει βοήθειες στο πιάτο πράγμα που καταλαβαίνω μεν αλλά αυτό έκανε εμάς να έχουμε ήδη βαλτώσει καταλήγοντας λίγο να σερνόμαστε σαν ομάδα και να χάσουμε την έντασή μας. Κατά τ´άλλα ένα πανέμορφο εμφανισιακά δωμάτιο με αρκετά τσιμπημένους γρίφους.

Ένα εξαιρετικό δωμάτιο από αυτή την εταιρία που ότι και να πεις έχει πάντα ένα στυλ. Ο τρόμος για μένα είναι σε υψηλά επίπεδα καθώς δεν ξέρεις ποτέ τί και που θα συναντήσεις μπροστά σου. Το προτείνω παντού. Συγχαρητήρια για όλη αυτήντη σκηνοθεσία και τη μελέτη που έχει γίνει.

Όταν το παιχνίδι συνοδεύεται από Ελπίδα Χαλίδου αλλά παράλληλα είναι και μια πρωτόγνωρη τρομερή εμπειρία, τότε μόνο καλό μπορεί να ναι το αποτέλεσμα. Για όσους δεν έχουν παίξει vr, σπεύσατε! Ότι καλύτερο!!!

Νομίζω πως τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν την αρτιότητα του el exorcista σαν δωμάτιο όπως επίσης περιττό είναι να σας πω να το επισκεφθείτε. Δεν υπάρχει άνθρωπος του χώρου που να μην το έχει κάνει.
Μπορώ όμως να προτρέψω τον κόσμο να ξαναπάει και μια και δύο και τρεις. Αυτό όλο προκύπτει από τα «behind the scenes», τον πιο σημαντικό δηλαδή παράγοντα που χρειάζεται για να λειτουργήσουν όλα ρολόι, τους ανθρώπους που τρέχουν και αγαπούν τόσο αυτό το δωμάτιο και δίνουν σημασία στο παραμικρό βάζοντας την αγάπη τους σε κάθε τι που προσθέτουν εκεί μέσα.
Ναι, προσθέτουν! Γιατί κάθε φορά που το επισκέπτομαι με attitude κιόλας του τύπου «έλα μωρέ έχω πάει, το ´χω» δεν σταματάνε να με εκπλήσουν. Και τελικά καταλήγω να μην το ‘χω. Κάτι τέτοιο συνέβη χθες το βράδυ.
Μάζεψα 4 άτομα, ένα εκ των οποίων αρκετά πρωτάρα που φοβάται και της είπα «θα σε πάω σε ενα από τα πιο εντυπωσιακά και τρομακτικά δωμάτια αλλά μην ανησυχείς γιατί το έχω παίξει και το ´χω, δεν θα φοβάμαι τόσο». Αυτό δεν συνέβη ποτέ, καθώς οι τρομεροί αυτοί ιδιοκτήτες που δεν καθησυχάζονται ποτέ, φρόντισαν να κάνουν την εμπειρία μου μοναδική.
Ίσως φοβήθηκα πιο πολύ απ´όλους με αυτά που μας έκαναν εκεί μέσα αφού πέρα από τα τόσα extras που συνάντησα για άλλη μια φορά, φρόντισαν και να δώσουν extra από το χρόνο τους και την ψυχή τους για να κάνουν bonus ευχαριστήριο για τις φορές που τους έχω επισκεφθεί.
Αυτό για μένα είναι ένα υπόδειγμα δωματίου που δεν εφησυχάζεται ποτέ, δεν σταματά ποτέ να γίνεται καλύτερο και πάνω απ ´όλα να σέβεται τους παίκτες του που τόσο το αγαπάνε και το έχουν αγκαλιάσει. Γιατί καλώς ή κακώς, όπου βρεθείς και όπου σταθείς στο χώρο, πάντα θα ακούσεις από κάποιον πως είναι το top του. Όπου φυσικά μετά απ’όλα αυτά έγινε και το δικό μου.
Σε ευχαριστώ Λιάνα που κάθε φορά το κάνεις να μοιάζει διαφορετικό και όλο και καλύτερο.
Υ.Γ (Οι επισκέψεις μου δεν τελείωσαν εδώ)

5 με τόνο παντού. Δεν έχει ψεγάδι. Ένα δωμάτιο ακόμη πιο μπροστά από της γενιάς του. Ότι και να πω είναι λίγο. Δυο πράγματα είναι πολύ σημαντικά. Η καλή συνεργασία και η συγκέντρωση.

Έχω λίγο ανάμεικτα συναισθήματα για το apocalypse. Η κριτική μου είναι θετική στα άκρα όσο αναφορά τους ιδιοκτήτες-ηθοποιούς της εταιρίας καθώς είναι η επιτομή του σωστου επαγγελματία πάνω στο κομμάτι της ψυχαγωγίας. Η αντιμετώπισή τους στο intro αλλά και στο after game του δωματίου ήταν άψογη.
Θα πάω λίγο στα αρνητικά. Ένα δωμάτιο το οποίο υστερεί λίγο σε σκηνικά ειδικά αν το συγκρίνω με το τι φτιαχνεται πια στις τώρα χρονολογίες. Η ιστορία είναι δυσνόητη καθώς δεν δίνεται μέσα στο παιχνίδι με εύκολο τρόπο η τουλάχιστον δεν την κατάλαβα εγώ και οι συμπαίκτες μου. Στα μείον επίσης το κομμάτι της ροής αλλά και της επίλυσης γρίφων, αφού αν δεν υπάρξει hint δυσκολεύεσαι πολύ να πας παρακάτω αλλά και να λύσεις.
Σε γενικές γραμμές ένα δωμάτιο που πέρασα ευχάριστα το απόγευμα μου, χάρηκα πολύ που γνώρισα το προσωπικό του αλλά δεν θα μείνει χαραγμένο μέσα στο μυαλό μου όπως άλλα που είτε τα ξαναπαίζω είτε τα προτείνω παντού.

Ένα δωμάτιο θεσμός. Μια κατηγορία μόνο του όσα χρόνια κ αν περάσουν. Προτρέπω τους παίκτες που το έχουν παίξει πιο παλιά να κάνουν μια επίσκεψη και τώρα. Τα παιδιά το έχουν απογειώσει.

Μακάρι να είχα παραπάνω αστέρια να χαρίσω στο δωμάτιο αυτό που είναι ότι πιο ολοκληρωμένο έχω παίξει τελευταία.
Φλέρταρα πολύ καιρό με την επίσκεψή μου στο outcast αλλά όποιος λίγο με ξέρει σίγουρα γνωρίζει ότι η σχέση μου με τις ψυχιατρικές κλινικές του χώρου είναι ελαφρώς περιορισμένες έως μηδαμινές. Ωστόσο είπα θα δώσω μία ακόμη ευκαιρία μήπως κι ξεπεράσω το φόβο μου αυτό το βράδυ της πανσελήνου του Αυγούστου.
Σήμερα με καθαρό μυαλό, μπορώ να πω με σιγουριά πως φοβάμαι ακόμη πιο πολύ αλλά αυτός δεν είναι και ο σκοπός ενός δωματίου τρόμου; Κάτι αξιοπερίεργο με το outcast είναι πως δεν φόβισε μόνο εμένα αλλά και άλλους δύο από τους συμπαίκτες μου οι οποίοι φημίζονται για την ψυχραιμία τους οπότε έγινε achieved άλλο ένα δύσκολο goal που δεν περίμενα και σίγουρα ούτε κι αυτοί.
Το outcast προσφέρει ωμό τρόμο και τρομερή πίεση από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι και το τελευταίο, έχει επίσης τους ωραιότερους γρίφους δωματίου τρόμου του συγκεκριμένου είδους, έχει τα πιο ευφάνταστα jumpscares που έχω συναντήσει(έσπασε ολονών τον τσαμπουκά πολύ γρήγορα) και μέσα σ´ όλα έχει και έναν από τους πιο ευχάριστους και pro owners - game masters, τον τέλειο Βασίλη, που έχω γνωρίσει!
Η εμπειρία μου στο outcast βαθμολογείται με 10´ και προτρέπω όσους δεν έχουν πάει να πάνε(τέλειο για μοναχικό βράδυ αυγούστου αλλά και παντώς καιρού) και όσους έχουν πάει να ξαναπάνε(σίγουρα θα είμαι μία από αυτούς).

Για τρίτη φορά το καταπληκτικό woman in black με τα πιο ευγενικά παιδιά του χώρου. Κάθε φορά γίνεται και καλύτερο. Συγχαρητήρια και ευχαριστούμε!

Η πιο ωραία και νοσταλγική βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Φορέστε καλά αθλητικά παπούτσια!

Όσα χρόνια κ αν περάσουν, όσα καινούρια δωμάτια και να έχουν βγει, όσα και αν έχω παίξει, πάντα θα είναι πρώτο στην καρδιά μου. Κανένα δωμάτιο δεν θα καταφέρει να του πάρει αυτό το συναίσθημα που καταφέρνει να σου δημιουργήσει το lethal decision. Δεν έχει να κάνει ούτε με σκηνικά, ούτε με γρίφους. Είναι προσωπική εμπειρία που ο καθένας τη βιώνει τελείως διαφορετικά.

Τρίτη βράδυ, ίσως το πρώτο πιο κρύο βράδυ μέχρι τώρα αυτού του φθινοπώρου και τί καλύτερο από το να πάμε να δούμε ένα σπίτι με τζάκι που θέλουμε να νοικιάσουμε στην οδό πειραιώς 8. Μόνο που μία απλή επίσκεψη μετατράπηκε σε κάτι άλλο που κανείς μας δεν περίμενε. Η αγαπημένη μου Reality Ripples που πάντα θα κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, μαζί με τον Marios Michos έφτιαξαν αυτή τη φορά ένα αριστούργημα. Όχι γιατί το Boogeyman είναι το μεγαλύτερο και το πιο εντυπωσιακό δωμάτιο που θα συναντήσει κανείς(ειδικά ξέροντας τι υπάρχει πια εκεί έξω) αλλά γιατί μας έκανε όλους ήρωες ενός παραμυθιού και τα παραμύθια τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό θα είναι πάντα αριστουργήματα. Ο Μάριος διηγείται καθ´όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού μια ιστορία με πάρα πολύ αγάπη αλλά ταυτόχρονα με τη σκοτεινή του ματιά σε κάνει να τη ζήσεις με τον τρόπο που θέλει αυτός να την αποδώσει. Το δωμάτιο αποπνέει μια ζεστασιά αλλά παραλληλα και έναν κλειστοφοβικό τρόμο που δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα. Ομολογουμένως θα θυμάμαι πολύ έντονα αυτό το δωμάτιο γιατί η θεματολογία του μου τσίγκλησε τον μεγαλύτερο παιδικό μου φόβο και μου ξύπνησε παιδικές αναμνήσεις. Προτείνω σε όλους να πάνε να δουν τον μπαμπούλα που σίγουρα κάποτε φοβήθηκαν, να παίρνει μπροστά τους σάρκα και οστά και παράλληλα να νιώσουν λίγο την αγάπη και το μεράκι που έβαλε για να γινει όλο αυτό ο Μάριος. Θα σας επισκεφτώ ξανά σίγουρα.

Ένα απόγευμα Τρίτης, πήρα τρεις καλούς φίλους και πήγαμε πολύ χαλαράνα το ζήσουμε κρατούμενοι σε μία φυλακή στο Ίλιον. Λέμε, εντάξει θα μας ταίσουν, θα μας ποτίσουν, θα μας κοιμήσουν και όλα καλά. Και τώρα back to reality. Με το που μπήκαμε μέσα μας πήραν από τα μούτρα και κυριολεκτικά σηκωτούς και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε να είμαστε έρμαια κάτω από το καθεστώς του θεόμουρλου φύλακα που κάνει κουμάντο εκεί μέσα. Νομίζω, και με αυτό συμφώνησε και όλη η ομάδα, πως ο άνθρωπος αυτός καλά δεν είναι. Δεν ξέρω τι του φταίει ή ποιος τον έχει πειράξει αλλά όποιος μπαίνει εκεί μέσα πληρώνει τα σπασμένα του. Το δωμάτιο, εξαιρετικό, η αγωνία στα ύψη. Έσταζε ο ιδρώτας ποτάμι. Οι γρίφοι φανταστικοί και κάποιοι δύσκολοι, θα πρέπει να το βάλουν οι παίχτες να δουλέψει, αν ο τρελός τους αφήσει. Η ιστορία καταπληκτική και τα παιδιά έχουν καταφέρει με έναν τρόπο να σε κάνουν να την καταλάβεις ακόμη και αν είσαι από αυτούς που δεν πολυδίνουν σημασία(εγώ είμαι μια από αυτούς). Αλλά το acting είναι το μεγάλο ατού του δωματίου. Ευχαριστούμε πολύ την brainiac για την ευγενική φιλοξενία.

Τρομερό δωμάτιο που σου δινει άπλετο το συναίσθημα της ανασφάλειας, κάτι που κάνει τον τρόμο να φτάνει στα ύψη. Δεν θα μιλήσω για το εκπληκτικό προσωπικό, καλό θα ήταν να σπεύσετε και να τα ανακαλύψετε όλα από κοντά.

Τι να πρωτογράψω για την πολυαγαπημένη μου εταιρία Escaped Live Adventure Rooms. Αφού είχαμε εξαντλήσει τα πάντα από εκεί μέσα και με μία μελαγχολία σκεφτόμασταν τις όμορφες στιγμές στα δωμάτιά του αλλά και τις ωραίες συζητήσεις με τον τρομερό τύπο George Kostakis, η λήξη της καραντίνας μας βρήκε με ένα τεράστιο χαμόγελο αφού μάθαμε πως αυτός ο τρομερός τύπος με την ακόμη πιο τρομερή εταιρία μόλις λάνσαρε ένα καινούριο δωμάτιο. The Phantom Of The Opera λοιπόν και εμείς ως άνθρωποι που φυτρώνουμε εκεί που δεν μας σπέρνει τρυπώσαμε στα παρασκήνια να μάθουμε….. 🤫 Για άλλη μια φορά τα λόγια είναι περιτά για το γριφολογικό κομμάτι του δωματίου αφού η εταιρία αυτή μας έχει συνηθίσει σε γρίφους πρωτότυπους, συνδυαστικούς και στο να το βάζουμε να δουλέψει το μυαλουδάκι μας. Τα σκηνικά υπέροχα μέσα στο concept και το πιο φανταστικό που σου δημιουργεί συναισθήματα διαφόρων ειδών, η μουσική του δωματίου. Δεν θέλω να πω παραπάνω, όλοι οι escapers που σέβονται το hobby αυτό ξέρουν τι σημαίνει Escaped και είμαι σίγουρη πως όπως όλα τα δωμάτια της εταιρίας, έτσι και αυτό θα συζητηθεί. Καλή αρχή τρομερέ τύπε George Kostaki! ❤️🎭

Μαζευτήκαμε χθες 4 κορίτσια, δύο έμπειρες, μια beginner και μια ατρόμητη(έτσι έλεγε μέχρι χθες) για να πάμε να επισκεφτούμε το καινούριο διαμάντι του Σωκράτης Κιώχος με έντονη την κατασκευαστική παρουσία του Dimitris Synatikas (ο συγκεκριμένος αφήνει έντονα το στίγμα του ειδικά όπου υπάρχουν σχολαστικές λεπτομέρειες). Η αλήθεια είναι πως είχα παίξει το trapped shadows δύο φορές κάτω από διαφορετικές συνθήκες και είχα ότι πάω απλά να το παίξω μια τρίτη. Έκανα τελικά τεράστιo λάθος. Ό,τι ξέρατε, ξεχάστε το. Είναι πια παρελθόν. Θα πάτε να επισκεφθείτε μια έπαυλη με τα όλα της. Τολμώ να πω την ωραιότερη από αυτές που έχω επισκεφθεί εγώ. Θα λύσετε φανταστικούς γρίφους, συνδυαστικούς, εντυπωσιακούς και κάποιους σχετικά δύσκολους γι’ αυτό που συμβαίνει παράλληλα εκεί μέσα. Εγώ προσωπικά και η ‘’ατρόμητη’’ δεν πηγαίναμε βήμα. Κολλήσαμε σε γωνίες και απλά σερνόμασταν στα πατώματα. Γίναμε μια γροθιά για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα οποία συνέβαιναν μέσα στην έπαυλη. Εν τέλει βγήκα γεμάτη και πολύ εντυπωσιασμένη από αυτό το σπίτι και προτρέπω τους πάντες να πάνε και να το αντιμετωπίσουν σαν ένα ολοκαίνουριο και ολόφρεσκο δωμάτιο γιατί αυτό είναι. Στα συν επίσης το εκπληκτικό acting των παιδιών. Last Chance λοιπόν από Brainiac, ένα δωμάτιο που θα ακουστεί πολύ.

Ena fantastiko paixnidi pou pragmatika mas ekane thn ekplhksh kathws phgame na to paiksoume ena xalaro apogeuma kai perimename na perasoume thn wra mas omorfa k xwris polles ekplhkseis. Auto automatws allakse otan mphkame sto oryxeio kai anakalypsame pws me to xrono, to saspens, tous grifous alla k tous mhxanismous i etairia THE BOX to xei paei se allo level. Sovara speusate!

Ήρθε η ώρα που η δική μας ομάδα συγκεκριμένα περίμενε εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Κάπου εκεί που είχε ανακοινωθεί πως η Reality RIpples ετοιμάζεται να λανσάρει το sequel του Deadlock και να λοιπόν που έγινε.
Θα ήθελα να μιλήσω και να τονίσω κάποια πράγματα τα οποία μου έκαναν αυτό που λέμε “click” ώστε να καταφέρουν να βάλουν το Deadlock-The Brother’s Redemption στο top list μου και αποχαιρετώντας το χώρο να υποσχεθώ στα παιδιά πως θα με δουν πολλές φορές ακόμη με διαφορετικό κόσμο. Και ναι, θα φέρω πολύ κόσμο σε αυτό το παιχνίδι, παίχτες escape room και μη γιατί το δωμάτιο προσφέρει εμπειρία
-Έναρξη: Τα παιδιά φημίζονται για αυτό, είναι η μυστική τους συνταγή, οπότε σας υπόσχομαι πως σας επιφυλάσουν κάτι ακόμη καλύτερο. (Ναι κι όμως γίνεται)
- Ροή: Ίσως η πιο δομημένη ροή που έχω συναντήσει, μελετημένη και σκηνοθετημένη που σε κρατάει από την αρχή ως και το τελευταίο δευτερόλεπτο.
- Ατμόσφαιρα/Σκηνικά: Εδώ θα δυσκολευτώ πολύ να βρω λόγια καθώς έχει γίνει ειδική μνεία πάνω σε αυτό το κομμάτι. Τρομερή λεπτομέρειε και σκηνικά to the point τα οποία δεν θα μπορείς να πιστέψεις ότι εχουν γίνει στον τέταρτο όροφο ενός κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας
-Acting: Τρόμος στο έπακρο. Κινηματογραφικές εμφανίσεις με ένα μόνιμο άγχος και αγωνία να σε κυριεύει και με μια μόνιμη αίσθηση ανατριχίλας.
Γενικά έχουμε να κάνουμε με ένα υπερσύγχρονο δωμάτιο που ήρθε για να μείνει. Σπεύσατε όλοι και ζήστε το.