The Legend of Mora

Λόγω ενός σημαντικού τεχνικού προβλήματος στο τέλος του παιχνιδιού, η εμπειρία μας ήταν ιδιαίτερη. Άνθρωποι είμαστε όμως, δεν πρόκειται για κατασκευαστική αστοχία ή κακή συντήρηση και σε όλους μπορεί να συμβεί καμιά φορά. Μιας και θα ήταν άδικο να έχει επίπτωση στη συνολική κριτική του δωματίου, θα προχωρήσω απλώς σε παράθεση θετικών/αρνητικών στοιχείων, αγνοώντας το γεγονός.

Θετικά:
*Υπάρχουν ενδιαφέροντα και πολύ creepy σκηνικά στο σύνολο του παιχνιδιού. Τα δε περάσματα, δεν είναι τα αναμενόμενα.
*Η φιγούρα της ηθοποιού είναι κατάλληλη για το ρόλο και ως ένα κομβικό σημείο στην εξέλιξη του παιχνιδιού, η όλη παρουσία της είναι άκρως επιβλητική.
*Θα συναντήσετε έναν πρωτότυπο και μη αναμενόμενο μηχανισμό, που ταιριάζει στην υλοποίηση του εφιαλτικού concept.
*Στο σύνολό τους, οι γρίφοι υπάρχουν σε πολύ τίμιο πλήθος και επίπεδο για δωμάτιο τρόμου.

Αρνητικά:
*Στον αντίποδα, κάποιοι ωραίοι γρίφοι, μου θύμισαν πολύ έντονα άλλα δωμάτια, στα οποία οι αντίστοιχοι ήταν κάτι σαν "signature riddles" των παιχνιδιών.
*Υπάρχουν σημεία όπου το φως είναι ανεπαρκές για να δεις όσα πρέπει. Υπάρχουν όμως και σημεία όπου είναι αρκετό για να δεις όσα δεν πρέπει και να χαθεί η "μαγεία".
*Οι πρώτες "εμφανίσεις" είναι υπέροχες, όμως στη συνέχεια ο τρόπος που αλληλεπιδράτε με την ηθοποιό γίνεται αναμενόμενος, παύει να είναι τρομακτικός και καταλήγει απλά αμήχανος. Δε φταίει η ίδια, απλώς είναι δύσκολο σεναριακά να βρεθεί σωστή ισορροπία ανάμεσα στην επιθυμητή επαφή λόγω θέματος και την τήρηση των ατομικών ορίων κάθε παίκτη. Για να γίνει σεβαστό το δεύτερο, καταλήγει οριακά αστείο το πρώτο.

Ο χώρος είναι ιδανικός για να τον επισκεφθείτε με ομάδες των τεσσάρων σε λογικότατη για τα δεδομένα της αγοράς των δωματίων τρόμου.

Για εμένα, αυτό το δωμάτιο χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη. Μέχρι περίπου τα μισά χτίζει καταπληκτική ατμόσφαιρα δωματίου τρόμου. Μάλιστα, εκεί κάπου στη μέση μπαίνει σε λειτουργία ένας εξαιρετικός μηχανισμός του δωματίου, ο οποίος σε συνδυασμό με το acting με έκανε να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή, "αν έτσι είναι το παιχνίδι τώρα που είμαστε στα μισά, τι μας περιμένει παρακάτω...;"

Πραγματικά μέχρι αυτό το σημείο, μου το είχε χτίσει και υπέροχα. Από εκεί και μετά όμως, όχι από άποψη διακόσμησης και σκηνικών, αλλά σε ότι αφορά την αλληλεπίδραση με την ηθοποιό, καπου χάθηκε η μπάλα. Έγινε λίγο αδιάφορος ο τρόπος που γίνονταν τα jump scares και τελικά καταλήξαμε να μην τη φοβόμαστε ακριβώς και απλά να παίζουμε το δωμάτιο σαν γριφοδωμάτιο με ηθοποιό. Το φινάλε ήταν ταιριαστό θεωρώ αν το παίζαμε σωστά, το οποίο δεν συνέβη λόγω ενός μικρού τεχνικού προβλήματος που προέκυψε στο τέλος (φταιγαμε κι εμεις λιγάκι 🥲).

Στα παραπάνω, σε καμιά περίπτωση δεν φταίει η ηθοποιός. Στο μυαλό μου θεωρώ απλώς ότι είναι ένα καινούριο δωμάτιο, που ίσως θέλει λίγο χρόνο ακόμα να βρει τα πατήματα του και τη σωστή ισορροπία για την αλληλεπίδραση μεταξύ παικτών και ηθοποιού.

Γριφολογικά για horror είναι πολύ δυνατό. Όπως είπα μάλιστα, από ένα σημείο και μετά όταν πλέον δεν φοβόμασταν, μπήκαμε σε mood γριφοδωματιου, αφού απαιτείται συνδυαστική σκέψη και σίγουρα συνεργασία μεταξύ των μελών της ομάδας.

Είναι ένα δωμάτιο ιδανικό για παρέες τεσσάρων ατόμων.