Αντώνης Καρβελάς
Lock-picker

Αφού αρνήθηκα την πρόταση του φίλου Τομ Κρουζ να έρθω σε μυστική συνάντηση Σαηεντολόγων, Μασόνων και Πεφωτισμένων στο βιβλιοπωλείο τους κοντά στην Ακαδημία λίγο πιο πάνω απ'την Πολιτεία, το συγκεκριμένο escape room αποτελεί εξαιρετικό υποκατάστατο.

Ένα μη γραμμικό δωμάτιο με δίκαιους γρίφους και αρκετό ψάξιμο που μπορεί να απασχολήσει όλα τα άτομα της παρέας ταυτόχρονα, The Order of Light θέλει μια κάποια εμπειρία χωρίς όμως να περιέχει κάποιο δυσνόητο μπέρδεμα, ένα συχνό πρόβλημα σε δωμάτια που προσπαθούν να αυξήσουν τεχνητά την δυσκολία τους. H λέξη που μου έρχεται στο μυαλό πρώτη-πρώτη θέλοντας να το περιγράψω είναι "charming" γιατί πραγματικά είναι γεμάτο μικρές λεπτομέρειες με πολλή χάρη. Ειδικά το πρώτο υπο-δωμάτιο, τουλάχιστον αφροδισιακή η ατμόσφαιρα.

Αν έχω κάποιο αρνητικό σχόλιο να κάνω θα ήταν μάλλον για μικρές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, ένας γρίφος προέρχεται από γνωστή σειρά βιβλίων-ταινιών και δυστυχώς ούτε εκεί ούτε εδώ ήταν ιδιαίτερα έξυπνος. Επιπλέον, θέλει προσοχή με κάτι μεταλλικές εσοχές που έχουν φθαρεί με την χρήση, αλλά τι να κάνουμε, δωμάτιο που παίζεται αναγκαστικά φθείρεται. Περισσότερο με στεναχωρεί που οι δημιουργεί μάλλον δεν είχανε δει Ιντιάνα Τζόουνς και η τελευταία Σταυροφορία, εύκολα easter eggs παιδιά...

Μπαίνουμε σε ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο και είμαστε κάτι ναύτες τρελοί πειρατές που ψάχνουμε θησαυρό και ρούμι. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΡΟΥΜΙ?

Γενικά μ'αρέσει να το ζω σε όποιο escape room μπαίνω, φοράω ότι βρω μπροστά μου, καπέλα/περούκες/ρούχα εποχής, αλλάζω προφορά, άμα είμαστε στο Βατικανό ψέλνω το Dies Irae, άμα είμαστε σε πειρατικό καράβι κόβω το ποδάρι μου για να βάλω ξύλινο, ψάχνω για ποτό και ΤΡΕΣΟΡ τρεκλίζοντας, φωνάζω ΑΡΡΡΡΡ και γενικά δίνω υλικό στις κάμερες για τον μελλοντικό μου εγκλεισμό σε κάποιο ίδρυμα. Για όποιον προσπαθεί να κάνει escape όχι μόνο απ'το δωμάτιο, αλλά και απ'την μίζερη πραγματικότητα της Αθήνας, μπορώ απευθείας να το προτείνω χωρίς πολλά-πολλά, ο χώρος είναι εκπληκτικός και το μόνο που του λείπει είναι να κουνάει πέρα δώθε και λίγο σκορβούτο.

Από κει και πέρα, το δωμάτιο είναι πραγματικά γεμάτο από γρίφους, οι περισσότεροι αρκετά καλοί, χωρίς κάποιον να είναι χοντρό μπέρδεμα απλά και μόνο για να μπορούμε να πούμε ότι φτιάξαμε δύσκολο δωμάτιο. Ένα μικρό tip μόνο θέλω να δώσω: το προσωπικό εξηγεί ότι τα μαύρα λουκέτα δεν τα αγγίζουμε, είναι για αυτούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αγγίζουμε το αντικείμενο το οποίο έχει πάνω το λουκέτο. Το λέω για προσεχτικές ομάδες που σέβονται τον χώρο και νομίζω ότι είναι καλό να το εξηγεί και το προσωπικό. Επίσης, σε αρκετά σημεία η ορατότητα απ'τις κάμερες μάλλον είναι λίγο μέτρια, οπότε άμα κολλήσουμε κάπου, καλό είναι να λέμε δυνατά τι έχουμε κάνει, για να ξέρει το προσωπικό τι στοιχείο να δώσει.

Εκτός από αυτά τα μικρούτσικα quality of life θεματάκια, η αναζήτηση για το μυστικό του Καπετάνιου James είναι μια πολύ καλή εμπειρία που οποιαδήποτε ομάδα, ακόμα και με μικρή σχετικά εμπειρία, θα κατευχαριστηθεί να ζήσει.

Είμαστε σε ένα θέατρο, κάποιος/κάποια αποδήμησε εις κύριον, και μεις πρέπει να παίξουμε Cluedo για να βρούμε ποιος το έκανε.

Το δωμάτιο δεν ξεκινάει πολύ καλά. Ο πρώτος δύσκολος γρίφος θέλει κάτι περισσότερο από καλή παρατηρητικότητα. Μας είπαν που να ψάξουμε και πάλι δυσκολευτήκαμε να το βρούμε. Κυριολεκτικά θα μπορούσαν να μας είχαν δώσει έναν μεγεθυντικό φακό για βοήθεια. Η ποιότητα ανεβαίνει στην συνέχεια, αλλά ποτέ δεν φτάνει κάτι που να θεωρηθεί μοναδικό.

Ίσως το ένα εξαιρετικό κομμάτι του δωματίου είναι ότι σε κάποια φάση είναι πραγματικά σαν να διακτινιζόμαστε σε εντελώς άλλο χώρο, κάτι που δεν βγάζει νόημα χωρικά, αλλά έχει λογική σαν transition, ότι ναι μεν μαζέψαμε τα στοιχεία μας, αλλά πάμε κάπου αλλού να τα βάλουμε σε τάξη.

Σε σχέση με τα υπόλοιπα δωμάτια της ίδιας εταιρείας, δεν θα το πρότεινα, εκτός αν είναι σε προσφορά ή αν κάποια ομάδα έχει παίξει τα υπόλοιπα.

Αρκετά απλό δωμάτιο, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ, μιλάμε για αρχαία Αίγυπτο, ότι και να ναι θα το πάρουμε και θα πούμε και ευχαριστώ τραγουδώντας τα intro από τα Τουτενστάιν και Πάπυρους.

Πάντα ήθελα να είμαι πλούσιος Ευρωπαίος που κάνει ανασκαφές στον ελεύθερό του χρόνο και διαβάζει ιερογλυφικά για να περνά ευχάριστα την ειδυλλιακή ζωή του, ενώ του κάνουν αέρα υπηρέτες στο 5ο εξοχικό του στο Κάιρο του 19ου αιώνα, αλλά μιας και είμαι φτωχός Κυψελιώτης αυτήν την στιγμή, το δωμάτιο αυτό, με τους γρίφους του και τα μυστικά του, είναι αρκετά ικανοποιητικό.

Μάλιστα, θα έλεγα πως είναι τέλειο για πρώτο δωμάτιο, οπότε άμα ψάχνετε που να σύρετε κόσμο μαζί σας, αυτό είναι πραγματικά ιδανικό.

Ο καλός μας φίλος "redacted" εκτελεί αμφίνδρομη παλινδρομική κίνηση κρεμασμένος από τον αγαπημένο του πύργο και αποστολή μας είναι να βρούμε ποιος και γιατί το έκανε αλλιώς θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα.

Ενώ αρχίζει φαινομενικά αργά, ένα απλό ψάξιμο σε ένα γραφείο, η ένταση αυξάνεται κατακόρυφα στην συνέχεια. Σούρσιμο πέρα-δώθε, απόκρυφα μηχανήματα που πρέπει να διορθωθούν στο σκοτάδι, μυστικά στα πιο περίεργα σημεία, είναι ένα δωμάτιο που θέλει καλό μάτι πάνω απ'όλα. Είχαμε άνθρωπο μαζί μας που ήταν το πρώτο του και πραγματικά έφτυσε αίμα με τους γρίφους και με το ψάξιμο, χίλια συγγνώμη Λέλο.

Δύο πράγματα μόνο το χαλάνε λιγάκι, και αυτό το λέω έχοντας ελπίδα να παίξω κάποιο δεύτερο καλύτερο version. Το ένα είναι ότι υπάρχουν παντού σχέδια με πύργους. Πύργοι του Άιφελ από δω, πύργοι του Άιφελ από κει, σχέδια με πύργους στον τοίχο, μια βιβλιοθήκη με σχέδια πύργων, γενικά, πύργοι παντού. Το καταλαβαίνω ότι αυτό είναι το theme του δωματίου, αλλά πραγματικά, έχουμε Γαλλία, έχουμε Παρίσι, έχουμε αρχές 20ου αιώνα, υπάρχουν άπειρα πράγματα εποχής που μπορούν να προσθέσουν στην ατμόσφαιρα και να την εμπλουτίσουν.

Το δεύτερο είναι ο τελευταίος γρίφος. Ένας καλός γρίφος πρέπει να είναι δύσκολος αλλά η λύση του να σε κάνεις να λες "ΠΩ, ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!". Η λύση αυτού του γρίφου σε κάνει να λες "Α. ΟΚ. Whatever...". Κρίμα ένα κατά τα άλλα τίμιο δωμάτιο να τελειώνει με τόσο χοντρό μπέρδεμα.

Γενικά θα το πρότεινα, αλλά κυρίως σε ομάδες που να έχουν παίξει ήδη μερικά δωμάτια και να μπορούν να μπουν εύκολα στο κλίμα, αλλιώς μάλλον θα "κρέμονται" από τα χείλη της gamemaster. Pun intended. I'll see myself out.

Εξαιρετικό δωμάτιο για τις μέρες που τα πράγματα παραείναι χαρούμενα και χρειαζόμαστε μια creepy απόδραση.

Ο στοιχειωμένος και μυστηριώδης χώρος ξεκινά με μια σκοτεινή σκάλα που μου θύμησε το πατρικό μου πριν την ανακαίνιση(απλά χωρίς φαντάσματα) και μετά ανοίγει σε επιπλέον δωμάτια που γίνονται όλο και πιο σκοτεινά και διεστραμμένα, με ωραίες λεπτομέρειες παντού τριγύρω που πραγματικά δεν θα θελα να τις δω σε φθηνό ξενοδοχείο που θα πρεπε να μείνω. Ζήλεψα βέβαια ένα συγκεκριμένο σκοτεινό βιβλίο με σατανιστικές εικόνες και σκηνές βασανιστηρίων που πολύ θα ήθελα να το έχω στο coffee-table του μελλοντικού μου σπιτιού.

Η ιστορία έχει δόσεις υπερφυσικού αλλά και μερικές σταλιές Σαιλεντ-Χιλ-ικής στεναχώριας που προσωπικά μου ταιριάζουν αρκετά και τις προτιμώ από jump-scare-ικές καταστάσεις (όχι ότι λείπουν και αυτά). Η ηθοποιός ήταν πραγματικά εκπληκτική και έκανε διάφορες φωνές με ανατριχιαστικά αποτελέσματα. Οι γρίφοι έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο δυσκολίας, χωρίς να είναι πανεύκολοι αλλά ούτε να σε αναγκάζουν να κάθεσαι να σκεφτείς με τις ώρες ενώ ένα στοιχειό θέλει να σε κάνει μόνιμο συγκάτοικο.

Σίγουρα θα το πρότεινα, αν και επειδή το παίξαμε στο mystery mode, δεν γνωρίζω πόσα καρδιακά μπορεί να προκαλέσει...