Αντώνης Καρβελάς
Galactic

Αν είχα ένα ευρώ για κάθε δωμάτιο που έχω πάει και έχει το Άγιο Δισκοπότηρο θα είχα 2 ευρώ, που δεν είναι πολλά, αλλά είναι πάνω από ένα. Δυστυχώς σε κανένα από τα δύο δεν είχαν δει την αντίστοιχη ταινία Indiana Jones, αλλά λεπτομέρειες...

Το συγκεκριμένο δωμάτιο είναι από τα κλασσικά δωμάτια που τα έπιπλα είναι λες και τα κλέψανε από το σπίτι της γιαγιάς μου, κάτι που δεν το κρίνω καθόλου, ίσα-ίσα, πάρτε της και τα καντήλια και κάντε κάτι με δαύτα, έχω βαρεθεί να τα βλέπω. Θέλει αρκετό ψάξιμο και παρατηρητικότητα, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο, είναι όπως θα πρεπε να ναι στο θέμα της δυσκολίας.

Γενικά δεν έχω να πω κάτι κακό, είναι μια χαρά δωμάτιο και το προτείνω στους λίγους φανς των γριφοδωματίων που έχουν μείνει στην Αθήνα (όσοι δεν φαγωθήκαμε από ζόμπια), απλά θέλω να δω τέτοιες καλές ιδέες να έχουν περισσότερο ψάξιμο από πίσω τους. Ίσως φταίει ότι πριν λίγες μέρες είχα τελειώσει το Εκκρεμές του Φουκώ, αλλά ο κόσμος των μυστικών οργανώσεων είναι τόσο γεμάτος φανταστική τρέλα που είναι κρίμα να λείπει από δωμάτια που μπορούν να είναι ΓΕΜΑΤΑ από υπέροχες λεπτομέρειες.

Ένα όμορφο μικρό γριφοδωματιάκι, ότι πρέπει για να μυήσετε τους φίλους σας με την υπόσχεση ότι θα παίξει και αλκοόλ μετά.

Σκέφτομαι κάτι άλλο να πω, αλλά πραγματικά, είναι τόσο κούτσικο, που δεν μου έρχεται κάτι...

Καταρχάς να πω ότι αφού παίξαμε το συγκεκριμένο δωμάτιο, μας πληροφόρησαν ότι είναι ένα απ'τα λιγότερο δημοφιλή της εταιρείας και πώς αρκετοί έχουν να πουν μέτρια λόγια για αυτό. Μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά ότι σε αυτούς αξίζει στέρηση δικαιώματος ψήφου και αν συνεχίσουν την παραβατική συμπεριφορά τους, μεταφορά στον κόσμο του A Song of Ice and Fire, να καλοπεράσουν.

Εκτός από εξαιρετικά σκηνικά και ατμόσφαιρα, το Dragon Quest έχει καλοφτιαγμένους γρίφους (ούτε πολύ δύσκολους ούτε πολύ εύκολους) και συνεχώς επιβραβεύει τον παρατηρητικό παίκτη. Επιπλέον, όπως και το House of the Dragon, επιτυγχάνει στο να ξεπλένει τις αμαρτίες της τελευταίας σεζόν του Game of Thrones.

Μοναδικό ίσως πρόβλημα είναι η έλλειψη σεξουαλικού περιεχομένου που κάπως αφαιρεί από την πιστότητα στο συγκεκριμένο σύμπαν, αλλά θα δείξω κατανόηση.

Καταρχάς, προπληρωμή = ξέρω πόσοι θα έρθουν περίπου = μπορώ να οργανώσω τον κατάλληλο χώρο = αν δεν χωράνε άλλοι, δεν κόβω άλλα εισιτήρια. Δεν έχω κλειστοφοβία, αλλά όταν μπήκαμε μέσα στην γεμάτη, όχι σόρρυ, ΓΕΜΑΤΗ Αρχιτεκτονική, κατάλαβα τι εννοεί η μάνα μου όταν λέει ότι έχει κλειστοφοβία. Δεν ξέρω αν ήταν κάποιου είδους προσπάθειας ενδυνάμωσης του ανοσοποιητικού μας, αλλά θα προτιμούσα άλλη φορά να μην ξαναγίνουμε Σεούλ.

Ας πάμε τώρα στο περιβάλλον. 500 νοματαίοι γύρω από κάθε ηθοποιό και γω είμαι 1.66, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΦΕΡΑ ΜΑΖΙ ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΜΟΥ. Το κορνάρισμα των αυτοκινήτων που δεν ξέρανε αν βρεθήκανε στα γυρίσματα ταινίας με ζόμπι απόκαλυψ και το "τι κοιτά ρε μα****α" βλέμμα των πορτιέρηδων στα γύρω μαγαζιά έδινε επιπλέον πινελιές στην αποπνιχτική ατμόσφαιρα.

Έπειτα, οι γρίφοι ήταν ενοχλητικοί. Γράμματα που τα βάνουμε ένα-ένα λες και δίνουμε όνομα στον χαρακτήρα μας στο Gameboy και 100000 γρίφοι με χρώματα λες και διαφημίζαμε το σετ "Ο έξυπνος ζωγράφος" (με δώρο τα καρναβαλοχρώματα και την μεταξένια βεβαίως-βεβαίως).

Ντάξει, από την άλλη θα ήταν άδικο εκ μέρους μου αν δεν είχα κάτι καλό να πω. Αρκετοί ηθοποιοί παίζανε καλά το κομμάτι τους. Και έκανα αρκετά χιλιόμετρα στο Pokemon Go...

Σε αντίθεση με το The Temple, που είναι εξαιρετικό για το μικρό του μέγεθος, το The Museum Box (drop the "the" όπως είπε και ο Justin Timberlake στον Μαρκ τον Ζούκεμπεργκ) δεν έχει κάτι εκπληκτικό να δείξει.

Δεν είναι κακό, θα το πρότεινα για όσους έχουν παίξει αρκετά και ψάχνουν τι έχει μείνει άπαιχτο. Αντε, ίσως είναι καλό για να φέρετε κάποιον ER virgin στο χόμπι με κάτι απλό. Απλά είναι λίγο τυποποιημένο και την μια καλή ιδέα που είχε (the thing with the legos) την χρησιμοποιεί ελάχιστα. Δεν ξέρω αν φοβήθηκαν μήπως τους κάνει μήνυση η Lego Group ή απλά χρησιμοποίησαν ότι κομμάτι δεν είχε καταπιεί ένα μικρό ξαδερφάκι, αλλά όπως και να χει, δεν έφτανε.

Σίγουρα θα έρθω να παίξω και τα υπόλοιπα, για τα οποία έχω ακούσει πολύ καλά λόγια, απλά αυτό ή χρειάζεται πολλές αλλαγές (κυρίως προσθήκες) ή είναι καιρός να το le(t it)go...

Το μαγαζάκι των αδερφών Devils (ελληνιστί οι Σατανάδες) είναι ένα ιδιαίτερα χαριτωμένο μέρος, από αυτά που αναρωτιέσαι αν βγάζει κέρδος από ξέπλυμα μαύρου χρήματος ή αν μαζεύεται κόσμος όταν έχει μπάλα. Ή αν είναι cover up για να σου πάρουν νεφρά και ψυχή. Δυστυχώς η εφορία δεν πατάει, nova δεν έχει και καταλήγουμε στο τρίτο σενάριο.

Το δωμάτιο είναι ατμοσφαιρικότατο και οι γρίφοι απαιτητικότατοι. Για να ξεφύγετε είναι απαραίτητο να είστε παρατηρητικοί, να μπορείτε να συνδυάσετε διάφορα στοιχεία από ξεχωριστά σημεία και να έχετε 1-2 άτομα που να είναι διατεθειμένα να πηγαίνουν πέρα δώθε (ευτυχώς το πάτωμα έχει στα δύσκολα κομμάτια αυτές τις μαλακές επιφάνειες από νηπιαγωγεία, τα ποδάρια μου σας ευχαριστούν φίλοι στο Escapepolis). Οι enjoyers του Over the Garden Wall θα ευχαριστηθούν πολύ με κάποια σκηνικά, ένα εκπληκτικά συγκεκριμένο thumbs up από μένα γι'αυτό τον λόγο.

Δεν θα το πρότεινα για πρώτο δωμάτιο (κρίμα να χαρίζουμε τζάμπα ψυχές στους Devils) αλλά μετά από μερικά δωμάτια είναι ότι πρέπει. Έξτρα πόντοι αν παιχτεί κοντά στο Halloween.

Με μία λέξη, διασκεδαστικό. Με πολλές λέξεις, διασκεδαστικό διασκεδαστικό διασκεδαστικό διασκεδαστικό διασκεδαστικό διασκεδαστικό...

Ένα πρόβλημα με αρκετά escape rooms είναι ότι νομίζουν πως έχουν την πλοκή από το Όνομα του Ρόδου και παίρνουν τον εαυτό τους υπερβολικά στα σοβαρά, ενώ στην πραγματικότητα μοιάζουν περισσότερο στον θείο από τους Καλημεριάνους Ευβοίας που πιστεύει (και έχει και αποδείξεις παρακαλώ) ότι οι Ναΐτες σε συνεργασία με τους Ατλαντίδειους έχουν πυρηνικούς πυραύλους στην κορυφή της Δίρφυς. Αλλά εκτός αν έχεις τον χρόνο, την ικανότητα και την μούρλα να φτιάξεις ένα γριφοδωμάτιο μπόμπα, μια καλύτερη λύση είναι απλά να προσπαθήσεις να φτιάξεις μια διασκεδαστική εμπειρία. Όπως το Time Corp. Roll credits.

Δεν χρειάζεται να βιαστείτε, οι γρίφοι δεν είναι εκεί για να σας κομπλάρουν, απλά για καθοδήγηση και συνοχή. Οι χώροι είναι για roleplaying και παλιπαιδισμούς. Άμα κάνετε references σε ταινίες και σειρές, τραγουδάτε και χορεύετε, φωνάζετε και γενικά κάνετε σαν να χάσατε 20-30 πόντους IQ, συγχαρητήρια, το παίζεται σωστά!

Άμα το παίζεται αλλιώς, ε τι να σας πω, ότι παίζει κανείς καλό είναι...

Response from: Get Out Escape Rooms
Σας ευχαριστούμε πολύ!!! Εις το επανιδείν φίλοι μας!!!

Μου λέει η κυρία μου να πάμε στο Hellevator, ντάξει, δεν τρελαίνομαι λέω, έχει σχέση με αιγυπτιακή μυθολογία μου λέει, θα πάμε λέω. Και όντως, είναι ότι πρέπει για ζευγάρια, απλά τυχαίνει να ναι έξτρα ότι πρέπει για μουρλούς με την αρχαιοαιγυπτιομυθολογική λόξα.

Το βασικό. Είναι μικρό. Άμα δεν γουστάρετε κάποιον κλειστοφοβικό και θέλετε να τον ξεφορτωθείτε, θα κάνει μια χαρά την δουλειά του. Αλλά αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό του, ενώ από κει και πέρα είναι πρόκληση για τον σχεδιαστή να κάνει το μικρό αυτό χώρο να ζωντανέψει (το "ζωντανέψει" δεν είναι υπερβολή). Και όντως, οι γρίφοι είναι πολύ ωραίοι, ίσως όχι οι δυσκολότεροι που υπάρχουν, αλλά δεν χρειάζεται.

Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, σε κάνει να νιώθεις ότι όντως ο Σετ έχει τσαντιστεί μαζί σου και θέλει το κακό σου. Δεν του δίνω άδικο, στην υπέροχα nsfw αιγυπτιακή μυθολογία καταλήγει να αρρωσταίνει επειδή έφαγε το σπέρμα του με μαρούλι, ποιος δεν θα χε νεύρα μετά από αυτό, αλλά ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ!

Τι λέγαμε? Α ναι, Hellevator, πολύ καλό, να πάτε με φίλους, κολλητούς και συντρόφους!

Δυστηχώς από θέμα γρίφων το μόνο χειρότερο θα ήταν όντως να ήμασταν χαζοί έφηβοι χαμένοι στο δάσος, με τον Jason να μας κυνηγάει να μας βάλει σε τσιγκέλια.

Ξεκινάμε με έναν γρίφο που πρέπει να μπεις βαθιά στο υποσυνείδητο του δημιουργού, να ξέρεις τις παιδικές του φοβίες και τα γυμνασιακά του crushes, ώστε να μπορέσεις να βρεις τον σωστό συνδιασμό στοιχείων. Δεν βαριέσαι λέμε, θα φτιάξει μετά. Δυστηχώς δεν φτιάχνει ιδιαίτερα. Το κερασάκι στην τούρτα, ένα παλιό τηλέφωνο (αυτά τα κρρρρ-κρρρρ-κρρρ, ****, λάθος νούμερο, κλικ, κρρρρ-κρρρρ...) που δεν έκανε καλή επαφή κάτι και δεν ακούγαμε τίποτα. Θα μου πεις προσθέτει κάτι στην ατμόσφαιρα, το δέχομαι, αλλά προσθέτει κάτι και στα νεύρα μας.

Τουλάχιστον είχε την σωστή ατμόσφαιρα, όπως προείπα.

Εγώ πάντως έφυγα με πολύ καλή διάθεση γιατί στην συνέχεια έπαιξα το Lev της ίδιας εταιρείας, αλλά δεν το έχετε στο EscapeAll να του βάλω 5 στα 5!

Μπαίνουμε στον χώρο ενός πολύ γλυκούλη ιατρού που πήρε τον όρκο του Ιπποκράτη κάπως ανέμελα και πρέπει να βρούμε τι καλά πραγματάκια έκανε στους τυχερούς που είχε φέρει εκεί και που είναι η Μάρθα.
Καταρχάς το πρώτο κομμάτι του δωματίου, εμμμ, πώς να το πω, ωραίο και πρωτότυπο, ΑΠΛΑ, ελπίζω να μην είστε εσωστρεφείς άνθρωποι που ντρέπονται εύκολα. Δεν είναι δύσκολο, θέλει απλά λίγο κοινωνικό θάρρος, θα καταλάβετε γιατί.

Ο ίδιος ο χώρος είναι αρκετά μικρός, οπότε είναι πολύ καλό δωμάτιο για δυάδα, πάτε με την κοπέλα, α και ου φωνάζει, την αγκαλιάζετε, congratulations. Απλά μην την κοιτάξετε περίεργα και νομίζει ότι έχετε παρόμοια γούστα με τον γιατρό. Οι γρίφοι είναι αρκετά καλοί (όσοι ξέρετε καλά την γεωγραφία της Αθήνας θα περάσετε καλύτερα από μας τους επαρχιώτες γιδοβοσκούς), η ατμόσφαιρα είναι όπως πρέπει να είναι, η δυσκολία μέτρια.

Το δωμάτιο μας άφησε μόνο ευχάριστες εντυπώσεις και το προτείνουμε και εγώ και η κοπέλα που με αντέχει, αλλά για μικρές ομάδες και κυρίως δυάδες.

Αυτά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και τα νεφρά σας!

Κανονικά θα έπρεπε να βάλω 0 στα 5 γιατί έλειπαν τα παγανιστικά όργια, ΑΛΛΑ, επειδή με πληροφόρησαν ότι εγώ θα ήμουν η ανθρώπινη θυσία σε αυτήν την περίπτωση, το προσπερνάω.

Το συγκεκριμένο δωμάτιο είναι πραγματικά διασκεδαστικό και χωρίς να θέλω να σποϊλάρω κάτι, άμα γουστάρετε Γκάνταλφ-στην-Μόρια-με-φωτεινό-ραβδί φάση, τότε είναι ότι πρέπει. Οι γρίφοι είναι ως επί το πλείστον αρκετά καλοί, χωρίς να υπάρχει κάτι που είναι περίεργο με 100 πιθανές λύσεις και πρέπει να καταλάβεις τι είχε στην κούτρα του ο δημιουργός την ώρα που το φτιαχνε. Το δωμάτιο είναι πολύ καλοφτιαγμένο και με αρκετές όμορφες λεπτομέρειες. Τα μόνα πιθανά θέματα είναι ότι το στόρι είναι λίγο ανύπαρκτο και ότι το δωμάτιο είναι κάπως μικρό προς μεσαίο, τα αναφέρω απλά για ομάδες που προτιμούν δωμάτια με καλή ιστορία και με πολλά υποδωμάτια.

Γενικά θα το πρότεινα, ίσως όχι για πρώτο, αλλά επειδή έχει καλή ατμόσφαιρα και καλούς γρίφους που δεν είναι μπερδεμένοι, προσφέρει κάτι και σε παίκτες με 100 αλλά και με 3 δωμάτια στο ιστορικό τους.

Αφού αρνήθηκα την πρόταση του φίλου Τομ Κρουζ να έρθω σε μυστική συνάντηση Σαηεντολόγων, Μασόνων και Πεφωτισμένων στο βιβλιοπωλείο τους κοντά στην Ακαδημία λίγο πιο πάνω απ'την Πολιτεία, το συγκεκριμένο escape room αποτελεί εξαιρετικό υποκατάστατο.

Ένα μη γραμμικό δωμάτιο με δίκαιους γρίφους και αρκετό ψάξιμο που μπορεί να απασχολήσει όλα τα άτομα της παρέας ταυτόχρονα, The Order of Light θέλει μια κάποια εμπειρία χωρίς όμως να περιέχει κάποιο δυσνόητο μπέρδεμα, ένα συχνό πρόβλημα σε δωμάτια που προσπαθούν να αυξήσουν τεχνητά την δυσκολία τους. H λέξη που μου έρχεται στο μυαλό πρώτη-πρώτη θέλοντας να το περιγράψω είναι "charming" γιατί πραγματικά είναι γεμάτο μικρές λεπτομέρειες με πολλή χάρη. Ειδικά το πρώτο υπο-δωμάτιο, τουλάχιστον αφροδισιακή η ατμόσφαιρα.

Αν έχω κάποιο αρνητικό σχόλιο να κάνω θα ήταν μάλλον για μικρές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, ένας γρίφος προέρχεται από γνωστή σειρά βιβλίων-ταινιών και δυστυχώς ούτε εκεί ούτε εδώ ήταν ιδιαίτερα έξυπνος. Επιπλέον, θέλει προσοχή με κάτι μεταλλικές εσοχές που έχουν φθαρεί με την χρήση, αλλά τι να κάνουμε, δωμάτιο που παίζεται αναγκαστικά φθείρεται. Περισσότερο με στεναχωρεί που οι δημιουργεί μάλλον δεν είχανε δει Ιντιάνα Τζόουνς και η τελευταία Σταυροφορία, εύκολα easter eggs παιδιά...

Μπαίνουμε σε ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο και είμαστε κάτι ναύτες τρελοί πειρατές που ψάχνουμε θησαυρό και ρούμι. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΡΟΥΜΙ?

Γενικά μ'αρέσει να το ζω σε όποιο escape room μπαίνω, φοράω ότι βρω μπροστά μου, καπέλα/περούκες/ρούχα εποχής, αλλάζω προφορά, άμα είμαστε στο Βατικανό ψέλνω το Dies Irae, άμα είμαστε σε πειρατικό καράβι κόβω το ποδάρι μου για να βάλω ξύλινο, ψάχνω για ποτό και ΤΡΕΣΟΡ τρεκλίζοντας, φωνάζω ΑΡΡΡΡΡ και γενικά δίνω υλικό στις κάμερες για τον μελλοντικό μου εγκλεισμό σε κάποιο ίδρυμα. Για όποιον προσπαθεί να κάνει escape όχι μόνο απ'το δωμάτιο, αλλά και απ'την μίζερη πραγματικότητα της Αθήνας, μπορώ απευθείας να το προτείνω χωρίς πολλά-πολλά, ο χώρος είναι εκπληκτικός και το μόνο που του λείπει είναι να κουνάει πέρα δώθε και λίγο σκορβούτο.

Από κει και πέρα, το δωμάτιο είναι πραγματικά γεμάτο από γρίφους, οι περισσότεροι αρκετά καλοί, χωρίς κάποιον να είναι χοντρό μπέρδεμα απλά και μόνο για να μπορούμε να πούμε ότι φτιάξαμε δύσκολο δωμάτιο. Ένα μικρό tip μόνο θέλω να δώσω: το προσωπικό εξηγεί ότι τα μαύρα λουκέτα δεν τα αγγίζουμε, είναι για αυτούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αγγίζουμε το αντικείμενο το οποίο έχει πάνω το λουκέτο. Το λέω για προσεχτικές ομάδες που σέβονται τον χώρο και νομίζω ότι είναι καλό να το εξηγεί και το προσωπικό. Επίσης, σε αρκετά σημεία η ορατότητα απ'τις κάμερες μάλλον είναι λίγο μέτρια, οπότε άμα κολλήσουμε κάπου, καλό είναι να λέμε δυνατά τι έχουμε κάνει, για να ξέρει το προσωπικό τι στοιχείο να δώσει.

Εκτός από αυτά τα μικρούτσικα quality of life θεματάκια, η αναζήτηση για το μυστικό του Καπετάνιου James είναι μια πολύ καλή εμπειρία που οποιαδήποτε ομάδα, ακόμα και με μικρή σχετικά εμπειρία, θα κατευχαριστηθεί να ζήσει.

Είμαστε σε ένα θέατρο, κάποιος/κάποια αποδήμησε εις κύριον, και μεις πρέπει να παίξουμε Cluedo για να βρούμε ποιος το έκανε.

Το δωμάτιο δεν ξεκινάει πολύ καλά. Ο πρώτος δύσκολος γρίφος θέλει κάτι περισσότερο από καλή παρατηρητικότητα. Μας είπαν που να ψάξουμε και πάλι δυσκολευτήκαμε να το βρούμε. Κυριολεκτικά θα μπορούσαν να μας είχαν δώσει έναν μεγεθυντικό φακό για βοήθεια. Η ποιότητα ανεβαίνει στην συνέχεια, αλλά ποτέ δεν φτάνει κάτι που να θεωρηθεί μοναδικό.

Ίσως το ένα εξαιρετικό κομμάτι του δωματίου είναι ότι σε κάποια φάση είναι πραγματικά σαν να διακτινιζόμαστε σε εντελώς άλλο χώρο, κάτι που δεν βγάζει νόημα χωρικά, αλλά έχει λογική σαν transition, ότι ναι μεν μαζέψαμε τα στοιχεία μας, αλλά πάμε κάπου αλλού να τα βάλουμε σε τάξη.

Σε σχέση με τα υπόλοιπα δωμάτια της ίδιας εταιρείας, δεν θα το πρότεινα, εκτός αν είναι σε προσφορά ή αν κάποια ομάδα έχει παίξει τα υπόλοιπα.

Αρκετά απλό δωμάτιο, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ, μιλάμε για αρχαία Αίγυπτο, ότι και να ναι θα το πάρουμε και θα πούμε και ευχαριστώ τραγουδώντας τα intro από τα Τουτενστάιν και Πάπυρους.

Πάντα ήθελα να είμαι πλούσιος Ευρωπαίος που κάνει ανασκαφές στον ελεύθερό του χρόνο και διαβάζει ιερογλυφικά για να περνά ευχάριστα την ειδυλλιακή ζωή του, ενώ του κάνουν αέρα υπηρέτες στο 5ο εξοχικό του στο Κάιρο του 19ου αιώνα, αλλά μιας και είμαι φτωχός Κυψελιώτης αυτήν την στιγμή, το δωμάτιο αυτό, με τους γρίφους του και τα μυστικά του, είναι αρκετά ικανοποιητικό.

Μάλιστα, θα έλεγα πως είναι τέλειο για πρώτο δωμάτιο, οπότε άμα ψάχνετε που να σύρετε κόσμο μαζί σας, αυτό είναι πραγματικά ιδανικό.

Ο καλός μας φίλος "redacted" εκτελεί αμφίνδρομη παλινδρομική κίνηση κρεμασμένος από τον αγαπημένο του πύργο και αποστολή μας είναι να βρούμε ποιος και γιατί το έκανε αλλιώς θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα.

Ενώ αρχίζει φαινομενικά αργά, ένα απλό ψάξιμο σε ένα γραφείο, η ένταση αυξάνεται κατακόρυφα στην συνέχεια. Σούρσιμο πέρα-δώθε, απόκρυφα μηχανήματα που πρέπει να διορθωθούν στο σκοτάδι, μυστικά στα πιο περίεργα σημεία, είναι ένα δωμάτιο που θέλει καλό μάτι πάνω απ'όλα. Είχαμε άνθρωπο μαζί μας που ήταν το πρώτο του και πραγματικά έφτυσε αίμα με τους γρίφους και με το ψάξιμο, χίλια συγγνώμη Λέλο.

Δύο πράγματα μόνο το χαλάνε λιγάκι, και αυτό το λέω έχοντας ελπίδα να παίξω κάποιο δεύτερο καλύτερο version. Το ένα είναι ότι υπάρχουν παντού σχέδια με πύργους. Πύργοι του Άιφελ από δω, πύργοι του Άιφελ από κει, σχέδια με πύργους στον τοίχο, μια βιβλιοθήκη με σχέδια πύργων, γενικά, πύργοι παντού. Το καταλαβαίνω ότι αυτό είναι το theme του δωματίου, αλλά πραγματικά, έχουμε Γαλλία, έχουμε Παρίσι, έχουμε αρχές 20ου αιώνα, υπάρχουν άπειρα πράγματα εποχής που μπορούν να προσθέσουν στην ατμόσφαιρα και να την εμπλουτίσουν.

Το δεύτερο είναι ο τελευταίος γρίφος. Ένας καλός γρίφος πρέπει να είναι δύσκολος αλλά η λύση του να σε κάνεις να λες "ΠΩ, ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!". Η λύση αυτού του γρίφου σε κάνει να λες "Α. ΟΚ. Whatever...". Κρίμα ένα κατά τα άλλα τίμιο δωμάτιο να τελειώνει με τόσο χοντρό μπέρδεμα.

Γενικά θα το πρότεινα, αλλά κυρίως σε ομάδες που να έχουν παίξει ήδη μερικά δωμάτια και να μπορούν να μπουν εύκολα στο κλίμα, αλλιώς μάλλον θα "κρέμονται" από τα χείλη της gamemaster. Pun intended. I'll see myself out.

Εξαιρετικό δωμάτιο για τις μέρες που τα πράγματα παραείναι χαρούμενα και χρειαζόμαστε μια creepy απόδραση.

Ο στοιχειωμένος και μυστηριώδης χώρος ξεκινά με μια σκοτεινή σκάλα που μου θύμησε το πατρικό μου πριν την ανακαίνιση(απλά χωρίς φαντάσματα) και μετά ανοίγει σε επιπλέον δωμάτια που γίνονται όλο και πιο σκοτεινά και διεστραμμένα, με ωραίες λεπτομέρειες παντού τριγύρω που πραγματικά δεν θα θελα να τις δω σε φθηνό ξενοδοχείο που θα πρεπε να μείνω. Ζήλεψα βέβαια ένα συγκεκριμένο σκοτεινό βιβλίο με σατανιστικές εικόνες και σκηνές βασανιστηρίων που πολύ θα ήθελα να το έχω στο coffee-table του μελλοντικού μου σπιτιού.

Η ιστορία έχει δόσεις υπερφυσικού αλλά και μερικές σταλιές Σαιλεντ-Χιλ-ικής στεναχώριας που προσωπικά μου ταιριάζουν αρκετά και τις προτιμώ από jump-scare-ικές καταστάσεις (όχι ότι λείπουν και αυτά). Η ηθοποιός ήταν πραγματικά εκπληκτική και έκανε διάφορες φωνές με ανατριχιαστικά αποτελέσματα. Οι γρίφοι έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο δυσκολίας, χωρίς να είναι πανεύκολοι αλλά ούτε να σε αναγκάζουν να κάθεσαι να σκεφτείς με τις ώρες ενώ ένα στοιχειό θέλει να σε κάνει μόνιμο συγκάτοικο.

Σίγουρα θα το πρότεινα, αν και επειδή το παίξαμε στο mystery mode, δεν γνωρίζω πόσα καρδιακά μπορεί να προκαλέσει...